Պատմվածքի հիմանական գաղածարը մարդկանց չարությունն էր, գլխավոր հերոսը՝ Նարեկը, ով նյարդային խնդիրներ ուներ, սակայն դասարանի աշակերտնեից ոչ ոք հաշվի չեր առնում դա և շարունակում էին ծաղրել նրան, ասելով որ խաբել և Հիսուսի կատու են վաճառել. Նրանք որոշել էին դասից փախչել, տղաներից մեկը՝ Գրիգը, վատ բան եր կանխազգում, բայց ոչինչ փոխել չէր կարող. Կարենը՝ ով նույնպես սովորում էր այդ դասարանում, կապուտաչյա մի տղա էր, ով դասարանի չար և անկարգ աշակերտն էր և ծաղրում էր Նարեկին. Դասից փախչելուց հետո, երբ գնացին ձոր, գետի ափին նա առանց Նարեկի կարծիքը հաշվի առնելու վերցրեց այն պայուսակը, որի մեջ գտնվում էր կատուն և նետեց գետը. Իմ կարծիքվ դա շատ սխալ քայլ էր նրա կողմից, նրա այդ չմտածված քայլը մեծ հետևանքներ թողեց Նարեկի կյանքի վրա. Տարիներ անց, երբ Գրիգը պատահաբար հանդիպեց Նարեկին, շատ ուրախացավ և անընդհատ ներողություն էր խնդրում, որ տարիներ առաջ չկարողացավ օգնել իր դասընկերոջը.
Այդ պատմությունը մեծ նշանակություն ունեցավ Նարեկի կյանքում, դրնից հետո Նարեկը շատ էր փոխվել, դարձել էր հոգևորական, և ամենակարևորը իր մեջ կամքի ուժ էր գտել և ներել էր իր դասընկերներին, ժամանակին իր նկատմամբ վատ վարվելու համար.