Մայիսի 28-ը բարձունքի հաղթահարման օր էր։ Ուղևորվեցինք Մեծ Շարայի լեռ։ Ճանապարհը սկզբում հեշտ էր, բայց ընթացքում գնալով բարդանում էր։ Տանջվելով հասանք Շարայի լեռ։ Արժեր այդքան տանջվել այդ հրաշք տեսարանը տեսնելու համար։ Լուսանկարվեցինք, երգեցինք, հանգստացանք ու սկսեցինք բարձրանալ Սուրբ Հովհաննես եկեղեցի։ Բարձրանալու ընթացքը շատ դժվար էր, ճանապարհի կեսից մտածում էինք ետ վերադառնալու մասին, բայց ի վերջո կամքի ուժի շնիրհիվ բարձրացանք մինչև վերջ ու սկսեցինք վայելել չքնաղ բնության ու մեղմ քամու ձայնը։ Իջնելը բավականին հեշտ էր քան բարձրանալը։ Սպասվածիցս լավ անցավ, վերադարձա տուն նոր և վառ տպավորություններով։ Ճամփորդությունն ինձ հնարավորություն տվեց բացահայտելու և իմ սեփական աչքերով տեսնելու Հայաստանի չքնաղ վայրերից մեկը։